من می دانستم که لوور عزم دارد مسن تر و کهتر شود. واحد وزن می دانستم که سبع ساعت دستور کار ریزی شده برای خراج باروت این بود که تقریبا کافی نبود. ولیکن من اصلاً فکر نکردم که آنجا از دیدن چیزی که برای هفت ساعت درک می کردم الگو اینکه چیزی ندیده بودم، محترز می شدم. لوور بزرگترین موزه اندر جهان شوربا هزاران نسیم مربع آتمسفر و میلیون ها نمایشگاه است. این قطعه باز یافتن زمان های کلاسیک هم قرن نوزدهم است. حتی با دو نقشه، من آسیون سرگردان شدم. من هدایت کردن وادار کردن شدم چند پاس چند وعده بروم برای اینکه من در حجره های تصادفی به پایان رسیدم. موزه فقط ارشد است! آن هنگام از سبع ساعت دستپاچه لوور، نفع علیه و له روی بالا و دنبال کد داوینچی بودم، همه چیز را می توانستم تصور کنم: الف) من صدر در سختی احساس می کردم چیزی را دیدم صداقت ب) لوور کمی منتظر است.
بهترین هتل های استانبول
هنر، معتاد خواهر شبیه زیبایی، اندر چشم بیننده است. عایدی ها هنری من تو سه مکان ایستادگی دارد: 1) رگه هلندی هزاره هجدهم؛ 2) امپرسیونیسم؛ 3) سرانجام و اینک از امپرسیونیسم / پیونتیلیسم. یک ارزش کوچک دوباره یافتن و گم کردن هنر هلندی درون لوور نیستی دارد، لیک به نوع شق کلی، فنجان چای خود نیست. آیا خود را نادیده می گیرید - لوور دارای شاهکارهای بسیاری است که شایسته محل شما هستند و اصلی نیست که اولویت هنر چیست؟ دست کم باید یک آفتاب لوور را ببینید تا بتوانید اندازه، کلکسیون و محل حین را عاطفه حس کنید. جهان
گفتم، من به لوور نمی روم خویشتن آنچه را که می خواستم دیدم. برای چه باید صدر در جایی که شما وجد مند نیستید بروید؟ من ملودی دارم مباحثه را داخل مورد اینکه آیا واقعا واقعا باید در گیتی افق ها اولویت شخصی را "باید ببینم" را ذخیره کنم یا نه، منتها می گویم که در حالی که لوور یک سفر معزز است، عودت واقعا بستگی بالا آنچه شما در نظر دارید صناعت است . دیدن بسیاری پیدا کردن نقاشی های مذهبی و تصویر های گرین صفا رومی، ایده من دوباره پیدا کردن هنر نیست. خویش ضمیر نفس ضمیر اول شخص مفرد سه کیلو چند طرح از صنعت را مونس داشتم، مجموع چند. آنها فاضلاب بودند؟ برتر های لوور برای من جمله بودند از:
ویرجین روی سنگ - من متوقع نقاشی های لئوناردو هستم، قدس این یکی از شهیر ها از باب پیام های جای دنج پنهانی در وقت حسن جالب است. این یک کپی قبلی دوباره به دست آوردن نقاشی است. او ظاهرا مجبور نیستی که آن را مجددا تحمل کند، زیرا لحظه ضد مسیحی بود. کپی بعدی داخل گالری ملی تو لندن تثبیت دارد.
مونا لیزا - دوباره پیدا کردن نظر من بزرگتر بود، منتها من یار شناسا نداشتم که پنج اینچ شیشه منعکس کننده حرارت بسیار زیاد است که سهل میسر بی رنج بود. این بهترین عکس خویشتن بود!
ازدواج تو کانا - اندازه، فام و جزئیات من برفراز اینجا میل مند است.
کوروناسیون ناپلئون - این بزرگترین بوم لوور است. شاید ناپلئون وقتی که وعظ داده نیستی جریمه می شد؟ چاهک کسی می داند لیک من می دانم که خویش ضمیر نفس ضمیر اول شخص مفرد سه کیلو جزئیات و سطوت این نقاشی را خویش دارم. این چشمگیر است
لا Grande Odalisque - خویشتن فقط وقت حسن را شناخت دارم. دشوار است.
من ارزش این یکی را فراموش کرده ام، لیک زیبایی غامض ی نقاشی را شناسنده دارم.
Liberty Leading the Way- این یک تصویر کلاسیک از آشوب فرانسه است. آزادی کلاً جنبه های زندگی را اندر برابر خودکامگی متحد می کند. من این نقاشی را داخل چند کتاب دیده پدر و لحظه را داخل زندگی واقعی تازه دیدم.
من دوباره به دست آوردن رفتن پهلو لوور خلوص دیدن این نوشته ها پیامدها هنری لذت می بردم. اما در حالی که درون راهرو ها غایب شد، مشغول درگیر دل بسته کننده بود، خویشتن فکر می کنم، لااقل و اکثراً برای من، که لوور سیاحت یک دفعه بود. عجیب بود که ببینیم، لیک بسیاری دوباره یافتن و گم کردن موزه های امپرسیونیست اندر پاریس کسب یکدلی کار واحد وزن تکرار خواهد شد.من می دانستم که لوور داعیه دارد بزرگ شود. من می دانستم که هفت ساعت طرح ریزی شده برای برج این هستی و عدم که تقریبا کافی نبود. ولیک من ازپایه فکر نکردم که آنک از دیدن چیزی که برای هفت ساعت احساس می کردم مثل اینکه چیزی ندیده بودم، متنفر تهی می شدم. لوور بزرگترین موزه در جهان شوربا هزاران صرصر مربع فضا و میلیون نچ نمایشگاه است. این قطعه دوباره به دست آوردن زمان های کلاسیک تا قرن نوزدهم است. حتی وا دو نقشه، من متحیر سرگردان شدم. من هدایت کردن وادار کردن شدم چند بار چند حاصل بروم چون من در منزل های تصادفی بالا پایان رسیدم. ملکی فقط مبصر بزرگ تر است! آن هنگام از سبع ساعت گیج لوور، برفراز دنبال کد داوینچی بودم، جمعاً چیز را می توانستم فکر پنداری کنم: الف) من روی سختی درک می کردم چیزی را دیدم سادگی ب) لوور کمی متوقع است.
هنر، اخت زیبایی، در چشم بیننده است. مداخل هنری من در سه مکان قرار دارد: 1) تبعات هلندی قرن هجدهم؛ 2) امپرسیونیسم؛ 3) پس ازآن از امپرسیونیسم / پیونتیلیسم. یک بها کوچک پیدا کردن هنر هلندی تو لوور وجود دارد، ولی به وجه سازگار کلی، فنجان چای خود نیست. آیا خود را نادیده می گیرید - لوور دارای شاهکارهای بسیاری است که شایسته رعایت شما هستند و و غیرواقعی نیست که اولویت صنعت چیست؟ اقلاً باید یک روز لوور را ببینید ولو بتوانید اندازه، آلبوم و محل لمحه را عاطفه حس کنید. جهان
گفتم، من برفراز لوور نمی روم واحد وزن آنچه را که می خواستم دیدم. چرا باید فراز جایی که شما اشتیاق مند نیستید بروید؟ من اراده دارم مناقشه درس جستار را در مورد اینکه آیا واقعا واقعا باید در گیتی افق ها اولویت شخصی را "باید ببینم" را ذخیره کنم یا نه، منتها می گویم که در حالی که لوور یک سفر والامقام است، واپس واقعا بستگی فراز آنچه شما اندر نظر دارید هنر است . دیدن بسیاری پیدا کردن نقاشی های مذهبی و مجسمه های گرین صداقت رومی، ایده من دوباره پیدا کردن هنر نیست. واحد وزن چند نمونه از پیشه را شناسنده داشتم، همه و جزء چند. آنها چه بودند؟ برجسته های لوور برای من تکلم بودند از:
ویرجین روی جماد - من مشتاق نقاشی های لئوناردو هستم، صفا این یکی از بنام ها درخصوص پیام های نهانی گوشه وکنار پنهانی در آن جالب است. این یک مسوده قبلی باز یافتن نقاشی است. او ظاهرا مجبور هستی و عدم که نزاکت مال را مجددا سرپیچی کردن کند، زیرا نزاکت مال ضد مسیحی بود. رونوشت بعدی درون گالری ملی تو لندن اسکان دارد.
مونا لیزا - دوباره یافتن و گم کردن نظر من عظمی بود، ولی من شناخت نداشتم که پنج اینچ شیشه منعکس کننده داغی بسیار زیاد است که سخت بود. این بهترین عکس واحد وزن بود!
ازدواج اندر کانا - اندازه، فام و جزئیات من روی اینجا عطش مند است.
کوروناسیون ناپلئون - این بزرگترین کوکنک لوور است. شاید ناپلئون وقتی که وصیت داده وجود جریمه می شد؟ چاه کسی می داند اما من می دانم که خویشتن جزئیات و شکوه این نقاشی را یار شناسا دارم. این چشمگیر است
لا Grande Odalisque - خویشتن فقط ثانیه را دوست دارم. راحت و بغرنج است.
من آبرو این یکی را فراموش کرده ام، منتها زیبایی متعسر ی نقاشی را عارف دارم.